Rondje IJsselmeer zonder WRB vermelding

 

Al enkele weken geleden ben ik begonnen met mijn voorbereidingen op het Wereld Randonneurs Brevet van 400 km.

In aanzet hiertoe heb ik de 200 en 300 km gereden om meer ervaring in het lange afstand fietsen op te doen. Hiervan heb ik geleerd dat regelmatig energierijk eten en veel drinken echt heel belangrijk is om een inzinking onderweg te voorkomen. Daarnaast kreeg ik op mijn eerste lange tocht een tip om magnesiumtabletten toe te voegen aan het water in mijn bidon. Om tijdens de 400 km op alles voorbereid te zijn heb ik deze tabletten en energierepen ingeslagen. Met deze ingrediënten, veel water, wat bruine boterhammen en enkele pakjes drinken zou ik uitdaging aan moeten kunnen.

Enkele dagen voor de start van het WRB400 sloeg echter het weer om en voor de zaterdagnacht werden zelfs noodbuien met veel water voorspeld. Vanaf donderdagochtend heb ik heel vaak het weerbericht geraadpleegd om te zien of het inderdaad zo erg zou worden. Familie en vrienden vroegen zich af of ik echt zou gaan starten, alleen één deelnemende Questrijder was van mening dat het wel mee zou vallen. Op vrijdagochtend heb ik de knoop doorgehakt en mij afgemeld bij de organisatie.

De volgende dag moest ik constateren dat de voorspelde noodbuien uit waren gebleven, baalde ik dat ik niet gestart was, maar was ik ook blij voor diegenen die wel op zaterdag aan het fietsen waren.

Voor de Pinksterzondag werden echter ideale weersvoorspellingen afgegeven en omdat ik alles al compleet voorbereid had, heb ik die dag alsnog het rondje IJsselmeer gefietst.

De originele track had ik al in mijn GPS en aangezien deze vlak langs Gouda liep, kon ik gemakkelijk thuis starten en finishen.

Zondagochtend om 03.30 uur ging mijn wekker en startte mijn fietsdag.
Na een licht ontbijt stapte ik om 04.00 uur in mijn Quest. De eerste 80 km had ik één week eerder gereden tijdens een verkenningstocht. Dit maal stuurde ik echter al om half zes de duinen in. Een hertje maakte zich uit de voeten toen hij mij zag, de vele konijnen in de bermen bekommerden zich niet echt om mijn aanwezigheid. Enkele kilometers verder stonden herten in het ochtendgloren op  een duinpan. Ik dacht een uniek schouwspel te zien maar even later bleek dat de herten ook gewoon op de parkeerplaats in Zandvoort rondliepen en de tuinen van de inwoners aldaar ruïneerden.
Een uur later passeerde ik het eerste controlepunt en hoewel er natuurlijk geen controle meer was, heb ik toch maar een waypoint gemaakt in mijn GPS.
Bij de pont in Velsen hoefde ik maar 3 minuten te wachten en voeren we over met slechts nog drie andere fietsers aan boord. Hierna doorkruiste de route Noord Holland om bij de afsluitdijk te komen. Voor de dijk nam ik een bakkie koffie bij het oorspronkelijk tweede controlepunt, vulde ik mijn ene bidon met water en dronk ik mijn andere bidon met magnesiumwater half leeg.

Met een licht briesje tegen trapte ik in 50 minuten de 30 km lange dijk over. Aan de overkant trakteerde ik mezelf op koffie met appeltaart en markeerde in de GPS het derde controlepunt. Ondertussen was de noordoosten wind aangewakkerd en kon ik dus met wind op de staart van de Quest beginnen aan de terugtocht.

In Friesland was het bewolkt maar droog en lekker rustig op de wegen. Ik kon hier goed opschieten en was om even voor 13.00 uur in Lemmer. In dit dorp lag de controlepost bij de bakker, maar deze was op zondag natuurlijk dicht. Dus ook nu maar weer een waypoint vastgeklikt en doorgereden.
Na een goed uur door de Noordoost Polder fietsen, stond ik in de Flevopolder.
Onderaan de Ketelbrug heb ik mijn bidons bijgevuld met water en nog een shot van mijn magnesiumwater genomen. Hierna liep de route buitendijks langs het IJsselmeer en Markermeer. Een lang stuk van 50 km, dat ik onderbroken heb met een verlate lunchstop bij Aan ut Water in Lelystad, een leuke tent die bij insiders bekend is als 5e controlepunt.
Na het verlaten van de Flevopolder restte nog 75 km tot huis over meer bekend terrein. Door Naarden Vesting, langs controlepunt Het Bulk, door Hilversum, Loosdrecht, Breukelen, de Meije en Bodegraven koerste ik dit laatste traject naar huis.

Met 408 km op de teller stond ik na 15 uur fietsen moe maar voldaan weer thuis in de tuin.