donderdag 31 december 2015

Kerst en Oliebollentocht


Op donderdag 24 december begin ik aan een 6 daagse trip door Nederland.
Het is grijs bewolkt en er staat stevige zuidelijke wind.
Ik heb één uitrusting met nette kerstkleding en één met fietskleding klaar staan.
Petra haar ouders zijn om 10 uur bij ons en we drinken koffie terwijl een bui overtrekt.
De ene helft van mijn bepakking en Petra verdwijnen in de auto.
Mijn fietsuitrusting gaat om wegwaaien te voorkomen als ballast mee in de Quest.
Om half elf is het droog en verlaat ik Gouda.
Ik heb een snelle route langs grote waterwegen uitgezet.
Om bij de eerste rivier te komen doorkruis ik de Lopikerwaard via Oudewater en Uitweg.
Nabij de Lekbrug van Vianen kom ik op de dijk langs de Lek.
Via de brug steek ik over en kom ik op de zuidelijke oever.
Door de kronkels in de dijk trekt en duwt de wind afwisselend van opzij en achter.
Door de extra stuwing klimt mijn snelheid makkelijk tot 40 km/uur.
Zo schiet het lekker op en om half een ben ik al bij het Amsterdam Rijnkanaal.
Ondertussen heb ik wel trek en speur ik naar een geschikte stopplek.
Bij het gemaal H.A.van Beuningen kan ik achter de opstal uit de wind staan.
Ik peuzel mijn boterhammen op en maak een praatje met TukTuk'ers.
Zij hebben een puzzelrit via fietsknooppunten en zijn enigszins de weg kwijt.
Ik kijk even mee op hun kaart en ga dan weer verder zuidwaarts.
Via een steile helling in IJzendoorn kom ik op de Waaldijk.
Deze dijk volg ik zo'n 30 km en dan ben ik bij Nijmegen.
Mijn route slingert door de nieuwe uiterwaarden naar de Waalbrug.
De nieuwe fietsopgang heeft nog geen goede toerit.
Onderaan de helling moet ik vanuit stilstand en in verkeerde versnelling omhoog.
Het lukt maar net aan om de Quest boven te krijgen.
Na passage van de Waalbrug fiets ik op het Keizer Traianusplein af.
Door alle afslagen raak ik het spoor bijster, uiteindelijk kom ik op de Berg en Dalseweg.
Deze volg ik nog een paar kilometer en om half drie ben ik bij hotel Erica.
Ik stal mijn fiets op het tapijt in de fietsenberging en ga genieten van de kerstverwendagen.
Tijdens het verblijf krijgen we heerlijke maaltijden voorgeschoteld.
Op vrijdag gaan we naar het kerstcircus en op zaterdag wandelen door bos en Nijmegen.
Zondagochtend biets ik in het hotel wat extra broodjes voor mijn volgende etappe.
Vanuit het hotel fiets ik verder naar het oosten en Petra en haar ouders gaan huiswaarts.
Ik speer de Duivelsberg af en rol Duitsland in.
Door mooi natuurgebied kom ik bij de hangbrug over de Rijn bij Emmerich.
Hier steek ik over en rij ik bij 's-Heerenberg weer Nederland in.
De makkelijk doorrijden route van de Fietsersbond leidt me langs doorgaande wegen.
Het is leuk om door een gebied te fietsen dat ik goed ken van eerdere vakanties.
Bij Haarlo begint het wat te miezeren en bij Neede regent het.
Ik mis hier een afslag en besluit dan maar even te schuilen bij een tankstation.
Vanaf Neede rij ik 35 km onder een grijs wolkendek naar het noordoosten.
In Oldenzaal haal ik nog wat proviand voor de komende dag.
En om half vier verwelkomd Theo mij bij het scoutinggebouw in Rossum.
Even later arriveren ook anderen en uiteindelijk zijn we met ongeveer 20 personen.
Het onderkomen is echt Twents en voor mens en fiets is binnen plaats.
Er is een garage, heerlijke douche, complete keuken, verblijfsruimte en slaapzaal.
Frank maakt hutspot met worst en hoewel ik niet van wortels hou gaat dit er toch goed in.
Na het eten kijken we fietsen en gaan fietsverhalen over en weer.
In de slaapzaal is het rumoerig maar met oordopjes in kan ik wel slapen.
De maandag begint met een eigen ontbijt en korte rit naar de start van de Oliebollentocht.
In Lattrop staan bijna 100 velomobielen klaar voor deelname aan de tocht.
Peter de Rond heeft verschillende tracks gemaakt waaruit gekozen kan worden.
Een prima keuze, want de groepen blijven hierdoor overzichtelijk op de weg.
Ik besluit te starten met de klimroute. Het klimmen valt mee, de afdalingen zijn geweldig.
Net over de grens krijgen we koffie en koek in de Gaststätte Zum Lonsberg.
Op de parkeerplaats bekijken we in het zonnetje bijzonder en nieuwe velo's.
Ik spot een fiets van met vilten ombouw en de nieuwe Quattrovelo van Velomobiel.
Even verderop staat de fiets van mijn dromen... een vanille DF.
Na verorberen van ontvangen versnaperingen en eigen broodjes is het tijd voor de tweede helft van de Oliebollentocht.
Voor dit deel zet ik de makkelijke route van Peter aan in mijn GPS.
De sliert velo's is nu wel langer maar glijdt toch goed door het verkeer.
foto Henk Weisbeek
Vlak voor het einde van de route maak ik een omrit langs de supermarkt.
Douwe vergezeld me en houdt een oogje op mijn Quest.
Als we even later weer op de route komen, sluiten we aan achter de laatste rijders.
Even voor vieren zijn we terug in de Gasterij de Smid.
We krijgen erwtensoep met spek en warme oliebollen.
Met volle magen keren we daarna in het donker terug naar het scoutinggebouw.
We zijn om half zes terug, maar het voelt als half acht.
Iedereen lijkt uitgeblust en pas na een douche en uurtje komt er weer leven in de zaal.
Chips, nootjes, drank en verhalen vullen de avond tot bedtijd.
Na een tweede nacht met oordopjes gaat om zeven uur mijn wekker.
Ik sluip de zaal uit met toilettas en broodjes.
Beneden zitten nog wat vroege vogels en we ontbijten aan de bar.
Tegen de tijd dat ik ontbeten heb is alle volk wakker en kan ik verder inpakken.
Ik heb met Jan uit Barendrecht afgesproken samen te beginnen aan de terugreis.
Het is fijn samen in de schemering van de ochtend te fietsen.
De eerste 40 km rijden we met z'n tweeën, daarna gaan we ieder ons eigen tempo fietsen.
Ik passeer Almelo, Holten en Deventer en stop in Apeldoorn bij een tante.
Ze verwent me met koffie, chocotruffels en kerstbrood. Het is een gezellige stop.
Na een goed uur kruip ik weer in mijn Quest voor de verdere reis naar huis.
Ik fiets door de bossen tot bij de Harskamp, bekend van oude Paastreffens.
En door Barneveld en Scherpenzeel naar Woudenberg, bekend van huidige Paastreffens.
Vandaar af is de route voor mij gesneden koek.
De Piramide over en dan via Zeist, Nieuwegein, Montfoort en Oudewater naar Gouda.
Bij Montfoort meen ik nog een Quest toeter te horen, maar ik kan geen velo ontdekken.
Later blijkt uit een mail van Jan dat ik hem op 200 meter of 10 seconden heb gemist.
Jammer want anders hadden we nog een stukje samen kunnen rijden.
Nu fiets ik alleen het laatste stuk de zonsondergang tegemoet bij de Twaalfmorgen.
Om even over vieren ben ik weer thuis
Mooi voor het donker en voldaan van het fietsen.
Statistieken:
24/12: 109 km / 4.05 uur onderweg
27/12: 118 km / 5.01 uur onderweg
28/12: 118 km / 8.15 uur onderweg
29/12: 183 km / 7.55 uur onderweg
Totaal: 528 km

zondag 20 december 2015

Rondje De Hoef

Vandaag gaan we weer met drie velo's op pad.
Pim is voldoende hersteld en wil en mag weer meefietsen.
Voor de verandering komt hij niet richting Gouda maar rijden we eerst naar hem.
Als we aankomen staan Mango en berijder al in vol ornaat klaar.
Toch drinken we eerst nog een kop koffie voordat we verder gaan.

Wij starten met een mooi lusje door het buitengebied van Boskoop.
Zo komen we aan de rand van Alphen en hier pakken we de weg langs het kanaal.
Het gaat voor de wind en het eerste heuveltje af is leuk versnellen.
Ik tik even de 50 aan en schakel dan terug om sociaal te blijven.
We fietsen rap door en hoeven enkel het water te volgen.
 Bij Vrouwenakker blijven we op de smalle weg rechts van het kanaal.
In De Hoef steken we over en komen we bij de Strooppot.
We nemen toch noch maar een bakkie en puntje appel.
Ook nemen we de verdere geplande route door.
Douwe wil vandaag de 20.000 km grens Questrijden passeren.
Pim trapt wonderwel makkelijk en wil wel meer.
We besluiten daarom een extra lusje aan de route te knopen.

Vanuit De Hoef fietsen we naar de Woerdense Verlaat.
Hier gaan we links i.p.v. rechts en zo koersen we naar Kamerik en Woerden.
Langs het randje van Woerden komen we op de weg naar Zegveld.
We rijden nu weer de andere kant op en hebben dus weer wind mee.
Zelfs met een boterham in de hand gaat het toch best hard.
We kruizen Zegveld en komen dan op mijn oorspronkelijke route.
Met de nodige stuurmanskunst fietsen we rap door de Meije.
Daarna draaien we met de klok mee door Bodegraven naar de ruilverkaveling.
Zo komen we weer bij Boskoop en splitsen onze wegen.
Pim slaat af en wij gaan door richting Reeuwijk.
In  dorp begint Douwe opeens te gebaren dat er iets aan de hand is.
Als ik stop blijkt dat hij op zijn magische 20.000 km zit.
Dat is dus ook gelukt en tevreden kunnen we richting huis fietsen.
Vandaag met af en toe een zonnetje op de neus weer 82 km weggetrapt.

zondag 13 december 2015

Velorondje door de duinen

Na vele opeenvolgende stormachtige zondagen hebben we eindelijk weer een mooie zondag.
Na een stormachtige nacht is de wind volledig gaan liggen en zijn de omstandigheden ideaal voor een rondje door de duinen.
Om even voor tienen rijdt Douwe zijn Quest naast ons huis. Mijn fiets staat ook al startklaar.
Ik trek nog snel mijn fietsschoenen en vest aan en dan gaan we op pad.
De eerste 25 km volgen we de A12. Op het parallel liggend fietspad heb je weinig last van de voorbijrazende auto’s en is het lekker doorrijden op lange rechte stukken.
Bij Leidschenveen draaien we het binnenland in voor een doorsteek naar de kust.
Ik heb voor de afwisseling de route over de Stompwijkseweg getekend, maar dat blijkt een heel foute keuze. De weg lijkt al 30 jaar niet onderhouden en de klinkers liggen schots en scheef.
Nu snap ik gelijk waarom de brevetrijders uit Zoetermeer hier direct het pad langs de Vliet kiezen.
We schampen Voorschoten, kruizen Wassenaar en fietsen via de Wassenaarseslag bergop de duinen tegemoet. In eerste stuk fietspad door de duinen liggen nog een paar wasbordjes, maar daarna rollen we over strak asfalt. Het klimmen en dalen is wat zwaarder dan rijden in de vlakke polder.
Ondertussen is wel de zon achter de wolken vandaan gekropen en worden we verblijd door prachtige duin- en zeezichten.
We rijden rustig noordwaarts en stoppen even over twaalven in de Hoofdstraat van Noordwijk.
Van achter het raam van café Mainstreet worden we begroet door Sjoerd en Erwin.
Ik had de mannen getipt over ons Velorondje en daar zijn ze spontaan op ingesprongen.
We drinken met z’n vieren een bakkie en fietsen even later in een sliert van vier Velo’s door de volgende duinenpartij.

In mijn route is een optie voor een routeverkorting opgenomen, maar we kiezen er voor de lange versie te volgen. Deze voert ons verder noordwaarts en leidt ons naar de hellingen van het Kopje van Bloemendaal. Met de nodige inspanning komen we er bovenop. We laten ons de berg weer afrollen en in Santpoort hijgen we even uit.
Via Spaarndam en Vijfhuizen komen we in Hoofddorp. Hier gidst Sjoerd ons over het oude Floriadeterrein naar zijn huis voor een korte stop met een kop koffie.
We zijn nu van mijn route af, maar Sjoerd is zo aardig ons weer even op weg te helpen.
Hij fietst voor totdat ik weer op bekend terrein ben en de verdere weg terug een makkie moet zijn.
We komen bij de Ringvaart en hier zouden we de brug bij Leimuiden moeten pakken.
Ik laat me echter verwarren door het navigatievoorstel van mijn GPS en stuur naar Oude Wetering.
Helaas weet de GPS niet dat de pont uit de vaart is op zondag en moeten wij verder rechtdoor.
Via een wel heel fraaie polderweg komen we weer op mijn oorspronkelijke route en die pakken we op om verder verrassingen te voorkomen. Ondertussen is het alleen wel donker geworden en fietsen we met al het licht dat we hebben op vol vermogen. Dat wil zeggen met heel veel licht en niet te hoge snelheid.
Vanaf Koudekerk aan de Rijn blijven we op de fietspaden om zo veilig mogelijk huiswaarts te sturen.
Achterlangs Boskoop en via Waddinxveen komen we in onze bekende polder en via de Bloemendaalse weg trappen we rustig uit naar ons eindpunt.
Moe maar voldaan controleren we onze tellers. Op alle meters staat 156 km.



zondag 8 november 2015

Mistig rondje

Eigenlijk staat er vandaag geen optie voor een Velo-rondje aangevinkt in mijn agenda, maar om de spieren soepel te houden wil ik toch wel een kort rondje fietsen.
Hiervoor pak ik 2 uurtjes in de ochtend, zodat ik weer thuis kan zijn voor onze visite komt. 
Verleden week kwamen we tijdens de Liever Liggend tocht over eens strak stuk dijk en daar wil ik met de Quest ook wel even overheen scheuren.
Door de mist fiets ik naar Lekkerkerk en draai daar de mooie dijk op.
Er is bijna geen wind en ik kan niet ontdekken van welke kant het briesje komt dat ik voel.
Het fiets wel super en alleen bij de oversteek in Bergambacht en in Schoonhoven moet ik even in de remmen.
Ik rij 20 km met een gemiddelde van 37 km/uur in 32 minuten.
Dan verlaat ik bij Lopik de dijk en steek ik door de polder naar de N228.
Vanaf Oudewater tot Haastrecht neem ik het fietspad langs de provinciale weg.
Dit pad is rustig, niet lang geleden geasfalteerd en nodigt ook uit flink door te trappen.
Vanaf Haastrecht naar huis doe iets kalmer aan en na 2 uur en 65 km ben ik rond.

zondag 1 november 2015

Liever Liggend 1 november 2015

Het zondagmorgen en we draaien november op de kalender.
Vandaag fietsen we de laatste reguliere Liever Liggend Toertocht  van 2015.
De voorspelde mist is uitgebleven en het belooft een prachtige dag te worden.
Op de Markt is dat terug te zien aan het aantal deelnemers dat zich meldt.
We tellen 5 velomobielen en 9 open liggers.
We maken een praatje met elkaar en met altijd geïnteresseerde passanten.
 Als verrassing heeft Petra vanmorgen nog even wafels gebakken.
Bij de start delen we ze uit zonder te melden dat het is omdat ik bijna jarig ben.
Even over twaalven gaan we op pad.
Na wat tegenstribbelende verkeerslichten lukt het om de groep op gang te krijgen.
 We fietsen over de dijk naar Haastrecht en daar de Vlist in.
Bij de polstokverspringvereniging pakken we het pad richting Oudewater.
Het wegdek van het pad heeft betere tijden gekend, maar het uitzicht is er fraai.
We laten Oudewater verder links liggen en draaien de Damweg op naar Cabauw.
Hier pakken we het fietspad langs de smalle kant van het dorp.
Dat vraagt om de nodige stuurmanskunsten, maar vandaag zit alles mee en lijkt iedereen bedaart te reageren door het mooie weer.
 Paarden blijven rustig en medeweggebruikers tonen veel begrip als we passeren.
Na 30 km komen in Schoonhoven bij restaurant Lekzicht.
Zoals te verwachten zit het er vol, maar de lek-crew maakt snel een tafel voor ons klaar.
 We genieten van een drankje en heerlijke appeltaart.
Ondertussen kletsen we over fietsen, want waar zou het anders over moeten gaan.
En zo kunnen we nog wel even zitten, maar dat blijkt niet de bedoeling en we gaan verder. 
Na Schoonhoven pakken we de Lekdijk die ons naar en voorbij Bergambacht leidt.
Bij de Hoekseweg slaan we af en doorkruizen we de polder naar de Hollandsche IJssel.
Langs dit water koersen we naar de Gouwe en volgen deze tot aan de Coenecoopbrug.
Ondertussen zijn er al enkelen hun eigen weg gegaan om makkelijk thuis te komen.
Enkele kilometers voorbij de brug splits de groep zich verder en uiteindelijk rijden we met nog drie resterdende liggers de Goudse straten door naar huis.
Bij thuiskomst staat er ditmaal 72 km op de teller.
Een mooie afstand voor het LL novemberrondje.

dinsdag 27 oktober 2015

HSL rondje

Het is zondag kwart voor negen en het vertrouwde geluid van een Quest klinkt in de straat.
Vandaag vertrekken we nog een kwartier eerder dan voorgaande velo-rondjes.
Gelukkig hebben we vannacht de klok een uurtje teruggezet en lijkt het niet zo vroeg.

Er staat een HSL rondje op ons programma en die mannen vertrekken om 10 uur vanuit Pijnacker.
Douwe en ik activeren de kortst mogelijke mooie route naar de start in onze GPS.
Over de Coenecoop en langs de A12 is saai en bekend, daarna is de rit al fraaier.
Vlak voor Pijnacker maken we een kleine omweg i.v.m. een wegversperring.
Maar zo komen we eigenlijk makkelijker het centrum inrijden.

We zijn mooi op tijd en de eersten, de andere liggers komen een voor een aanrijden.
Even over tienen vertrekken we met z'n zessen.
Henri heeft een route bedacht en pakt de kop.
We rijden Pijnacker uit door een kassengebied en richting Delftse Hout.
We fietsen door Delft en langs Wateringen en Den Haag naar Kijkduin.
Daar pakken we het pad direct naast het strand.
Het is prachtig zonnig en op de wegen is het druk bevolkt.
Het tempo ligt dan ook niet zo hoog en dat geeft rust om te genieten van de dag.
Aan het einde van de duinenrij komen we in Hoek van Holland.
Hier meren we aan op een terras, nadat we de Questen achter het pand hebben gestald.
Een bak koffie gaat er goed in en de aardbeientaart met heel veel slagroom ook.
Voor vertrek nog snel een plaatje.
We zijn per slot van rekening niet voor niets gestopt bij de Torpedo Loods. 
 Na onze pauze komen we langs de Nieuwe Waterweg uit.
Op een dag als vandaag een rustige brede sloot met grote schepen.
De Maaslandkering toont echter dat het er hier ook wel eens anders aan toe kan gaan.
Bij Maassluis draaien we weer het land in.
Rakelings langs Vlaardingen en door Oude Leede gaan we richting Pijnacker.
Bij de gemeentegrens slaan Douwe en ik af richting Gouda.
Er is nauwelijks overleg nodig om te besluiten het tempo wat op te schroeven.
De hele dag fiets ik al met trui aan, maar die gaat nu toch uit.
We volgen het traject van de SWAT 2015, maar dan omgekeerd.
We schampen Berkel en Rodenrijs, Bergschenhoek en kruizen de Rotte Meren.
Dan komen we weer op het saaiere deel langs de A12.
Een aflopend stukje weg geeft mooie gelegenheid even door te halen tot de 42 km/u.
Helaas maar voor korte duur door een verkeerslicht dat ons blokkeert.
We trappen verder lekker door terug naar Gouda en zijn weer thuis na 128 km.
HSL bedankt voor de mooie route.

zondag 18 oktober 2015

Over bruggen

Douwe, Pim en ik hebben afgesproken vandaag een volgende Questrit te maken.
Pim heeft van de week een Mango+ op de kop getikt en is voor het eerst met ons mee.
Eigenlijk zouden we de snelle tochten dus moeten omdopen tot
Liever Liggend Velombielritten.


Even voor negen uur hoor ik een eerst Velo bij ons de straat inrijden en een paar minuten klinkt ook het klikogeluid van nummer twee.
Buiten is het grijs en niet al te warm, we treuzelen daarom niet te lang en vertrekken nadat Petra een foto heeft genomen.
We fietsen Gouda uit via de Julianasluizen en rijden dan via het pad onderlangs
de dijk naar Moordrecht.
In het dorp draaien we via een verrassend klimmetje de winkelstraat in en aan het einde van deze straat komen we op de dijk langs de Hollandsche IJssel.
De dijk nodigt ut tot hard rijden, maar een flink aantal drempels maken ons duidelijk dat we niet al te hard van stapel moeten lopen.
Bovendien is het op de dijk flink mistig en moet ik de GPS goed in de gaten houden om alle slingers in de weg goed in te kunnen schatten.
 In Capelle lost de mist wat op en lijkt er een waterig zonnetje door te breken.
Over de klinkers in de iets drukkere straten rijden we nog steeds in
bescheiden tempo voort.
Na ongeveer 20 km krijgen we de Brienenoordbrug in het vizier,
onze eerste grote brug van vandaag.
We klimmen rustig omhoog en zoeven dan naar beneden. Mijn teller toont 54 km/uur.
Langs oude scheepswerven aan de Nieuwe Maas vervolgen we onze route en fietsen richting de Brug over de Noord.
Op een rustig stukje weg bij het industrieterrein van Bolnes houden we een buitenstop.
Ik check mijn teller en zie dat we 32 km hebben met een rijsnelheid van 26 km/uur.
Echt snel gaat het dus niet, maar daar was het 1e deel van de route ook niet voor bedoeld.

Na de Noord steken we door naar de Alblas, een mooi riviertje dat we volgen via 
Oud Alblas, Graafstroom, Brandwijk en Ottoland.
Bij Goudriaan kruizen we de N216 en dan koersen we naar Ameide.
In ‘t Het Wapen van Ameide pakken we een moment rust en
een kop koffie met appelpunt.
Direct na de stop draaien we de dijk langs de Lek op.
Pim had binnen al even naar het verdere verloop van de route gevraagd en gaat nu voorop.
We hebben windkracht 1 in de rug en dat merk je.
Pim zet de gang er in en we fietsen snel 35 km/uur.
Na 10 km komen we bij onze volgende grote brug en pak ik weer de kop, zodat we de 
Lek goed kunnen overbruggen.
Aan de overkant duiken we onder de A2 door, volgen we de dijk en
slaan we af bij de Radiolaan.
We nemen de doorgaande weg door meerdere leuke dorpjes en passeren 
Lopikerkapel, Uitweg, Lopik en Cabauw voordat we langs Schoonhoven komen.

Op het Vinkenpad krijgen we twee wielrenners in ons zog, maar omdat het pad verraderlijk slingert kunnen we hier niet zo hard.
Bij het begin van de Bonrepas halen de twee Douwe in en fietsen in ons groepje mee.
Zodra de weg het toelaat schiet Douwe hen weer voorbij en rijden onze Velo’s weer in colonne.
Aan het begin van de Vlist zie ik de wielrijders nog steeds in mijn spiegel en dat lijkt me niet de bedoeling. Ik schakel een tandje kleiner en voer daarmee ons tempo wat op.
Dat helpt!

In Haastrecht temperen we onze snelheid weer een beetje en relaxed fietsen we via een bochtje langs de Reeuwijkse Plassen terug naar ons startpunt.
Weer thuis staat er op mijn teller 115 km en een gemiddelde rijsnelheid van 28 km/uur.
En wederom hebben we een hele mooie Velomobielrit gemaakt.

zondag 11 oktober 2015

Snelle Questrondjes

Na de Liever Liggend tocht van september, waarin ik veel bijval kreeg op een voorstel met de Questen nog even een stuk je hard te rijden, is spontaan het idee ontstaan om een aantal zondagochtenden te reserveren voor snelle Questrondjes.
Om te kunnen profiteren van de rust op de weg op de zondagmorgen is de start van deze rondjes om 9 uur ’s ochtend in het plan opgenomen.

Op 20 september hebben Douwe en ik een eerste snelle tocht gemaakt. Hierbij hadden we onszelf als uitdaging gesteld te proberen 100 km in drie uur te rijden.
Met een uitgekiende route in de GPS hebben we een track gevolgd langs Boskoop, Alpen a/d Rijn, Ter Aar, Leimuiden, Amstelhoek, Vinkeveen, Breukelen, Kockengen, Harmelen, Montfoort, Polsbroek en de Vlist. Na 1 uur stond er 34 km op onze teller en na 2 hadden we al 66 km afgelegd. Daarna begonnen de meters te tellen en reden we bovendien nog een wegopenbreking in. Met de 100 km finish ter hoogte van het zwembad van Haastrecht in zicht wilde ik mijn poging nog niet staken. De laatste 14 km ging ik daarom volg gas en zo lukte het toch de uitdaging te winnen. Douwe kwam enkele minuten later bij onze denkbeeldige finish en daarna zijn we rustig aan samen huiswaarts gefietst.
Vandaag hebben we ronde twee in onze agenda’s staan. Douwe heeft zich voorgaande rit iets geforceerd en ook van de week nog iets te enthousiast op tempo getrapt. Helaas moet hij afzeggen en kan hij niet met zijn Quest op pad op deze zonovergoten dag.

Vanmorgen is het fris en aangezien ik nu alleen op pad ga, kan ik makkelijk een half uurtje later vertrekken. Ik heb mezelf beloofd het niet te gek te maken en lekker relaxed te genieten van het mooie weer.
Via Reeuwijk-Dorp fiets ik naar Zwammerdam. Langs de Oude Rijn wil ik doorsteken naar de Meije.
Ik weet dat de weg afgesloten is, maar van zwemmaatjes heb ik gehoord dat je er met de fiets wel door kunt. Dat kan inderdaad maar de heren wegbeheerders hebben het niet gemakkelijk gemaakt. Er staan tot tweemaal toe obstakels waar ik alleen met heen- en weer steken door kom.
Na de hindernissen kom ik in de Meije. De lage zonnestralen door de polder, de herfstkleuren en het karakteristieke plaatje met Pietje Potlood maken het een feest om hier te rijden.
Aan het eind van de slingerweg is het een uur later en ben ik 30 km verder. Zelfs relaxed schiet het dus aardig op.

Na de Meije kruis ik via de Woerdense Verlaat en Wilnis naar Vinkeveen. Hier kies ik er voor om verder door te fietsen naar Baambrugge en Abcoude. In het dorp is het even opletten, maar via de Stationsstraat weet ik op de weg langs de Gein te komen. Wederom rij ik langs een prachtig
Daarna komt er een stuk om even lekker op te schieten. Op het fietspad langs de N236 en de N524 rij ik naar Hilversum. Het gaat met goed constant tempo en na 2 uur staat er 60 km op de teller.
Vanaf de provinciale weg toetert een dikke Audi en de inzittenden zwaaien. Ik wist niet dat ik hier ook mensen kende, maar zwaai toch maar vrolijk terug.

De doorsteek door Hilversum is altijd lastig en ook vandaag gaat het weer niet als gepland. Ik mis een afslag en moet via wat smallere straatjes terug naar mijn route. Via de Hoge Larenseweg (Waar ken ik die straat van?) lukt het om in rechte lijn naar Laren te komen. Via enkele slalom acties kom ik vlak in de buurt van kasteel Groeneveld. Hier zou ik Petra met wat vriendinnen kunnen treffen, maar ik ben veel te vroeg en fiets lekker door. Om even de herfst in het bos te kunnen opsnuiven koers in naar Lage Vuursche. Het fietspad naar het dorp is te toeristisch en ik kies hier voor de weg. Hier is te merken dat het heuvelafwaarts gaat en met geringe inspanning kan ik de teller op 53 km/uur krijgen.
Voor het dorp rem ik af en tuur ik is wat in het rond naar alle dagjesmensen en naar de mooie kleuren in het bos.
 Ik ben nu 3 uur onderweg, maar door de zwerftocht in Hilversum niet verder dan 87 km.

Na het toeristische Lage Vuursche kom ik op mijn oude woonwerkroute van en naar Soest. De GPS kan eigenlijk wel uit, want de rest van de route ken ik uit mijn hoofd; Maartensdijk, Westbroek, Maarssen, Vleuten, Woerden, Driebruggen, Gouda. Er is niet veel veranderd en terwijl ik het bekende traject volg peuzel ik mijn boterhammen op. Een groepje wielrenners laat ik voorbij sjezen, maar als mijn brood op is zet ik toch maar de achtervolging in. In de slipstream van de mannen kan ik nog een stukje met gemak een wat hoger tempo rijden.

Na 5 uur fietsen sta ik weer thuis in de tuin en kijk ik terug op een hele mooie tocht van 136 km.
En volgende keer fietsen we wat mij betreft weer met twee of meer Questen een zondags rondje.