HSL rondje

Het is zondag kwart voor negen en het vertrouwde geluid van een Quest klinkt in de straat.

Vandaag vertrekken we nog een kwartier eerder dan voorgaande velo-rondjes.

Gelukkig hebben we vannacht de klok een uurtje teruggezet en lijkt het niet zo vroeg.

Er staat een HSL rondje op ons programma en die mannen vertrekken om 10 uur vanuit Pijnacker.

Douwe en ik activeren de kortst mogelijke mooie route naar de start in onze GPS.

Over de Coenecoop en langs de A12 is saai en bekend, daarna is de rit al fraaier.

Vlak voor Pijnacker maken we een kleine omweg i.v.m. een wegversperring.

Maar zo komen we eigenlijk makkelijker het centrum inrijden.

We zijn mooi op tijd en de eersten, de andere liggers komen een voor een aanrijden.

Even over tienen vertrekken we met z'n zessen.

Henri heeft een route bedacht en pakt de kop.

We rijden Pijnacker uit door een kassengebied en richting Delftse Hout.

We fietsen door Delft en langs Wateringen en Den Haag naar Kijkduin.

Daar pakken we het pad direct naast het strand.

Het is prachtig zonnig en op de wegen is het druk bevolkt.

Het tempo ligt dan ook niet zo hoog en dat geeft rust om te genieten van de dag.

Aan het einde van de duinenrij komen we in Hoek van Holland.

Hier meren we aan op een terras, nadat we de Questen achter het pand hebben gestald.

Een bak koffie gaat er goed in en de aardbeientaart met heel veel slagroom ook.

Voor vertrek nog snel een plaatje.

We zijn per slot van rekening niet voor niets gestopt bij de Torpedo Loods. 

 Na onze pauze komen we langs de Nieuwe Waterweg uit.

Op een dag als vandaag een rustige brede sloot met grote schepen.
De Maaslandkering toont echter dat het er hier ook wel eens anders aan toe kan gaan.

Bij Maassluis draaien we weer het land in.
Rakelings langs Vlaardingen en door Oude Leede gaan we richting Pijnacker.
Bij de gemeentegrens slaan Douwe en ik af richting Gouda.
Er is nauwelijks overleg nodig om te besluiten het tempo wat op te schroeven.
De hele dag fiets ik al met trui aan, maar die gaat nu toch uit.
We volgen het traject van de SWAT 2015, maar dan omgekeerd.
We schampen Berkel en Rodenrijs, Bergschenhoek en kruizen de Rotte Meren.
Dan komen we weer op het saaiere deel langs de A12.
Een aflopend stukje weg geeft mooie gelegenheid even door te halen tot de 42 km/u.
Helaas maar voor korte duur door een verkeerslicht dat ons blokkeert.
We trappen verder lekker door terug naar Gouda en zijn weer thuis na 128 km.

HSL bedankt voor de mooie route.

Over bruggen

Douwe, Pim en ik hebben afgesproken vandaag een volgende Questrit te maken.

Pim heeft van de week een Mango+ op de kop getikt en is voor het eerst met ons mee.

Eigenlijk zouden we de snelle tochten dus moeten omdopen tot

Liever Liggend Velombielritten.

Even voor negen uur hoor ik een eerst Velo bij ons de straat inrijden en een paar minuten klinkt ook het klikogeluid van nummer twee.

Buiten is het grijs en niet al te warm, we treuzelen daarom niet te lang en vertrekken nadat Petra een foto heeft genomen.

We fietsen Gouda uit via de Julianasluizen en rijden dan via het pad onderlangs

de dijk naar Moordrecht.

In het dorp draaien we via een verrassend klimmetje de winkelstraat in en aan het einde van deze straat komen we op de dijk langs de Hollandsche IJssel.

De dijk nodigt ut tot hard rijden, maar een flink aantal drempels maken ons duidelijk dat we niet al te hard van stapel moeten lopen.

Bovendien is het op de dijk flink mistig en moet ik de GPS goed in de gaten houden om alle slingers in de weg goed in te kunnen schatten.

 In Capelle lost de mist wat op en lijkt er een waterig zonnetje door te breken.

Over de klinkers in de iets drukkere straten rijden we nog steeds in

bescheiden tempo voort.

Na ongeveer 20 km krijgen we de Brienenoordbrug in het vizier,

onze eerste grote brug van vandaag.

We klimmen rustig omhoog en zoeven dan naar beneden. Mijn teller toont 54 km/uur.

Langs oude scheepswerven aan de Nieuwe Maas vervolgen we onze route en fietsen richting de Brug over de Noord.

Op een rustig stukje weg bij het industrieterrein van Bolnes houden we een buitenstop.

Ik check mijn teller en zie dat we 32 km hebben met een rijsnelheid van 26 km/uur.

Echt snel gaat het dus niet, maar daar was het 1e deel van de route ook niet voor bedoeld.

Na de Noord steken we door naar de Alblas, een mooi riviertje dat we volgen via 

Oud Alblas, Graafstroom, Brandwijk en Ottoland.

Bij Goudriaan kruizen we de N216 en dan koersen we naar Ameide.

In ‘t Het Wapen van Ameide pakken we een moment rust en

een kop koffie met appelpunt.

Direct na de stop draaien we de dijk langs de Lek op.

Pim had binnen al even naar het verdere verloop van de route gevraagd en gaat nu voorop.

We hebben windkracht 1 in de rug en dat merk je.

Pim zet de gang er in en we fietsen snel 35 km/uur.

Na 10 km komen we bij onze volgende grote brug en pak ik weer de kop, zodat we de 

Lek goed kunnen overbruggen.

Aan de overkant duiken we onder de A2 door, volgen we de dijk en

slaan we af bij de Radiolaan.

We nemen de doorgaande weg door meerdere leuke dorpjes en passeren 

Lopikerkapel, Uitweg, Lopik en Cabauw voordat we langs Schoonhoven komen.

Op het Vinkenpad krijgen we twee wielrenners in ons zog, maar omdat het pad verraderlijk slingert kunnen we hier niet zo hard.

Bij het begin van de Bonrepas halen de twee Douwe in en fietsen in ons groepje mee.

Zodra de weg het toelaat schiet Douwe hen weer voorbij en rijden onze Velo’s weer in colonne.

Aan het begin van de Vlist zie ik de wielrijders nog steeds in mijn spiegel en dat lijkt me niet de bedoeling. Ik schakel een tandje kleiner en voer daarmee ons tempo wat op.

Dat helpt!

In Haastrecht temperen we onze snelheid weer een beetje en relaxed fietsen we via een bochtje langs de Reeuwijkse Plassen terug naar ons startpunt.

Weer thuis staat er op mijn teller 115 km en een gemiddelde rijsnelheid van 28 km/uur.

En wederom hebben we een hele mooie Velomobielrit gemaakt.

Snelle Questrondjes

Na de Liever Liggend tocht van september, waarin ik veel bijval kreeg op een voorstel met de Questen nog even een stuk je hard te rijden, is spontaan het idee ontstaan om een aantal zondagochtenden te reserveren voor snelle Questrondjes.

Om te kunnen profiteren van de rust op de weg op de zondagmorgen is de start van deze rondjes om 9 uur ’s ochtend in het plan opgenomen.

Op 20 september hebben Douwe en ik een eerste snelle tocht gemaakt. Hierbij hadden we onszelf als uitdaging gesteld te proberen 100 km in drie uur te rijden.
Met een uitgekiende route in de GPS hebben we een track gevolgd langs Boskoop, Alpen a/d Rijn, Ter Aar, Leimuiden, Amstelhoek, Vinkeveen, Breukelen, Kockengen, Harmelen, Montfoort, Polsbroek en de Vlist. Na 1 uur stond er 34 km op onze teller en na 2 hadden we al 66 km afgelegd. Daarna begonnen de meters te tellen en reden we bovendien nog een wegopenbreking in. Met de 100 km finish ter hoogte van het zwembad van Haastrecht in zicht wilde ik mijn poging nog niet staken. De laatste 14 km ging ik daarom volg gas en zo lukte het toch de uitdaging te winnen. Douwe kwam enkele minuten later bij onze denkbeeldige finish en daarna zijn we rustig aan samen huiswaarts gefietst.

Vandaag hebben we ronde twee in onze agenda’s staan. Douwe heeft zich voorgaande rit iets geforceerd en ook van de week nog iets te enthousiast op tempo getrapt. Helaas moet hij afzeggen en kan hij niet met zijn Quest op pad op deze zonovergoten dag.

Vanmorgen is het fris en aangezien ik nu alleen op pad ga, kan ik makkelijk een half uurtje later vertrekken. Ik heb mezelf beloofd het niet te gek te maken en lekker relaxed te genieten van het mooie weer.
Via Reeuwijk-Dorp fiets ik naar Zwammerdam. Langs de Oude Rijn wil ik doorsteken naar de Meije.
Ik weet dat de weg afgesloten is, maar van zwemmaatjes heb ik gehoord dat je er met de fiets wel door kunt. Dat kan inderdaad maar de heren wegbeheerders hebben het niet gemakkelijk gemaakt. Er staan tot tweemaal toe obstakels waar ik alleen met heen- en weer steken door kom.
Na de hindernissen kom ik in de Meije. De lage zonnestralen door de polder, de herfstkleuren en het karakteristieke plaatje met Pietje Potlood maken het een feest om hier te rijden.
Aan het eind van de slingerweg is het een uur later en ben ik 30 km verder. Zelfs relaxed schiet het dus aardig op.

Na de Meije kruis ik via de Woerdense Verlaat en Wilnis naar Vinkeveen. Hier kies ik er voor om verder door te fietsen naar Baambrugge en Abcoude. In het dorp is het even opletten, maar via de Stationsstraat weet ik op de weg langs de Gein te komen. Wederom rij ik langs een prachtig
Daarna komt er een stuk om even lekker op te schieten. Op het fietspad langs de N236 en de N524 rij ik naar Hilversum. Het gaat met goed constant tempo en na 2 uur staat er 60 km op de teller.
Vanaf de provinciale weg toetert een dikke Audi en de inzittenden zwaaien. Ik wist niet dat ik hier ook mensen kende, maar zwaai toch maar vrolijk terug.

De doorsteek door Hilversum is altijd lastig en ook vandaag gaat het weer niet als gepland. Ik mis een afslag en moet via wat smallere straatjes terug naar mijn route. Via de Hoge Larenseweg (Waar ken ik die straat van?) lukt het om in rechte lijn naar Laren te komen. Via enkele slalom acties kom ik vlak in de buurt van kasteel Groeneveld. Hier zou ik Petra met wat vriendinnen kunnen treffen, maar ik ben veel te vroeg en fiets lekker door. Om even de herfst in het bos te kunnen opsnuiven koers in naar Lage Vuursche. Het fietspad naar het dorp is te toeristisch en ik kies hier voor de weg. Hier is te merken dat het heuvelafwaarts gaat en met geringe inspanning kan ik de teller op 53 km/uur krijgen.
Voor het dorp rem ik af en tuur ik is wat in het rond naar alle dagjesmensen en naar de mooie kleuren in het bos.
 Ik ben nu 3 uur onderweg, maar door de zwerftocht in Hilversum niet verder dan 87 km.

Na het toeristische Lage Vuursche kom ik op mijn oude woonwerkroute van en naar Soest. De GPS kan eigenlijk wel uit, want de rest van de route ken ik uit mijn hoofd; Maartensdijk, Westbroek, Maarssen, Vleuten, Woerden, Driebruggen, Gouda. Er is niet veel veranderd en terwijl ik het bekende traject volg peuzel ik mijn boterhammen op. Een groepje wielrenners laat ik voorbij sjezen, maar als mijn brood op is zet ik toch maar de achtervolging in. In de slipstream van de mannen kan ik nog een stukje met gemak een wat hoger tempo rijden.

Na 5 uur fietsen sta ik weer thuis in de tuin en kijk ik terug op een hele mooie tocht van 136 km.
En volgende keer fietsen we wat mij betreft weer met twee of meer Questen een zondags rondje.