Het is zaterdag 27 januari en de wekker piept om even over
zessen.
Dat is niet vreemd want dat doet hij altijd om mij wakker te
porren voor een zwemtraining.
Vandaag ontwaak ik echter op dit vroege uur om een andere
sportieve uitdaging aan te gaan.
Samen met Douwe gaan we het 200 km brevet vanuit Bunnik
fietsen.
Een hele uitdaging want echt veel fietskilometers hebben we
de laatste tijd niet gemaakt.
Ik kleed me warm in laagjes, werk mijn standaard
2-sneden-brood-ontbijt naar binnen en maak broodpakketjes voor onderweg. Alle
fietsbenodigdheden liggen al in de velomobiel dus daar hoef ik me op dit vroege
uur geen zorgen meer over te maken.
Geheel voorbereid koppel ik even over zevenen de aanhanger met
fietsen achter de auto en zo kunnen we op ontspannen wijze naar Bunnik.
De start van het brevet is bij de StayOkay Bunnik en als we
daar aankomen staan er al heel wat fanatiekelingen fietsen uit te laden. Wij
vinden een mooie langgerekte parkeerplek waar de combinatie van auto met
aanhanger in zijn geheel op past. De Quest van Douwe en de mijn DF zijn in een
paar minuten uitgeladen en snel daarna halen we onze stempelkaarten bij de
organisatie.
De ontvangst is prima geregeld en we krijgen zelfs een bak
koffie aangeboden.
Na een korte toespraak waarin benadrukt wordt dat het geen
wedstrijd is en het de bedoeling is dat iedereen de finish haalt, mogen we om negen uur op pad.
Enkele snelle mannen lijken dan toch direct gas te geven,
maar de grote meute begint rustig te trappen. Wij beginnen ergens halfweg in de
groep van de circa 80 randonneurs die van start gaan.
De route van vandaag gaat door voor ons wel erg bekende
streken. We fietsen van Bunnik naar Nieuwegein, maken daar een lusje dat wij
niet kennen langs het centrum en door IJsselstein en rijden dan langs de vaart
via Benschop en Polsbroek naar de Vlist.
Halfweg de Vlist pakken wij de andere kant van het water
omdat we weten dat verderop wat passages liggen die met onze velomobielen
moeilijk te zijn te nemen.
We maken een zigzagbeweging door de polder en komen dan in
de buurt van de Zevenhuizerplas.
Tot daar aan toe fietsen we achter een groep die er aardig
de vaart in houdt, maar door de wind die nu al wat sterker is geworden moeten
we hen laten gaan. Dat voelt wat vreemd voor ons velorijders, maar op de
fietsen voor ons zitten natuurlijk wel echte doorgewinterde langeafstandsfietsers.
We vervolgen de route met zijn tweeën en komen via Berkel en
Rodenrijs en Schipluiden in ’t Woud.
In koffiehuis de Hooiberg halen we onze eerste stempel en
pakken we een bak koffie met appeltaart.
Het rustmoment is erg welkom om weer wat krachten te
verzamelen voor de volgende etappe.
Het volgend routedeel gaat door drukker bebouwd gebied. We
steken Delft door ten noorden van de stad. Ik zie dat we vlak bij vrienden
langs komen, maar we hebben uiteraard geen tijd om daar langs te gaan. Na Deflt
kruizen we ook Pijnakker en Zoetermeer en daarna komen we weer op rustiger
wegen. In Boskoop komen we vlak langs Pim en in Bodegraven weer langs andere
vrienden en bekenden. Ook hier rijden we stug en gestaag door en rusten we slechts even
langs de kant van de weg.
Douwe heeft onderweg wat bedenkingen over het uitrijden van
het brevet, maar inmiddels toch zijn zinnen gezet op het halen van de finish.
Ons tempo ligt inmiddels ook wat lager dan dat we normaal fietsen, maar onze tellers
registreren staat gestaag extra kilometers. We komen langs de Oude Rijn in
Woerden en pakken daar een ommetje over ’s Gravensloot om moeilijke manoeuvres
met de velo’s in het centrum te vermijden. De afstand van Woerden naar Bunnik
is hemelsbreed niet zo groot meer, maar de track maakt nog een verrassende
ruime lus van ruim 60 km. We komen door Kamerik en Kanis en via Kockengen in
Breukelen en krijgen dan een ronde door het Loosdrechts plassengebied. De
tweede stempelpost is in het centrum van Oud-Loosdrecht en verbazingwekkend genoeg
komen we daar weer vele medestrijders tegen. De uitbater geeft ons een stempel
op onze kaart en wij nemen een colaatje om wat extra suiker binnen te krijgen.
Na deze laatste stop is de schemer ingevallen en langzaam aan
wordt de weerkaatsing van mijn lichtbundel op wegdek steeds scherper. Het laatste
deel van de route leidt ons door de polder van Westbroek naar de Bilt en
vandaaruit terug naar Bunnik. De wegen vlak voor de eindstreep zijn bijzonder
donker en ik ben er blij dat ik met 2 koplampen op vol vermogen de hele weg
goed kan verlichten.
Om half zeven zijn we weer bij de StayOkay en daar laten we de
laatste stempel om onze kaart zetten. De tocht is volbracht en het eerste
brevet van 2018 is binnen!
Moe maar voldoen zetten we onze fietsen in de aanhanger en
daarna verorberen we in het naastliggende pannenkoekenhuis een bak tomatensoep
en een pannenkoek.
Na een rustige terugreis komen we weer veilig thuis en
kijken we terug op een mooie dag.
Net geen 200 km, maar de 2 missende krijgen we vast cadeau van
de organisatie.
Mooi verslag mannen!
BeantwoordenVerwijderenGroet
Erwin en Tante Lies