Afgelopen weekend heb ik de Zuiderzeeballade gefietst.
Een Brevet Randonneurs Mondiaux van 400 km.
De tocht startte in onze hoofdstad en daarvoor heb ik een goede plek gezocht om mijn auto met aanhanger te parkeren.
Op 15 km van de start had ik een camping gevonden die zeer geschikt zou zijn.
Na verzoek per mail kon ik terecht op de boerententencamping bij Ouderkerk a/d Amstel.
Zaterdagmiddag werd ik daar hartelijk welkom geheten en mocht ik mijn combi op het kampeerveld plaatsen.
De DF was snel uit de aanhanger en ik al snel op weg naar cafe Dorst.
Ruim op tijd maar niet als eerste arriveerde ik bij het terras.
De organisatie deelde hier de brevetkaarten uit en trakteerde op een drankje.
Langzaam aan kwamen er steeds meer fietsers tot de groep uiteindelijk uit 60 personen bestond.
Vier van hen bleken ook velombielrijder en later in de strijd leuk gezelschap om mee op te rijden.
Om acht uur 's avonds werd het startsein voor vertrek gegeven.
Met de hele groep Amsterdam uit ging met wat voorzichtheid en geduld verrassend goed.
Via de Zuiderzeedijk kwamen we op de dijk langs het Markermeer.
Het stuk door Durgerdam was zoals al jaren nog altijd hobbelig bestraat.
Na het dorp rolde ik het asfalt op een kon het tempo wat omhoog.
Ondanks de tegenwind reed ik ruim boven de 30 km/uur en haalde ik menig wielrenner in.
In de verte zag ik een vanille velomobiel rijden en ik had het idee dat ik daarop inliep.
Een tiental kilometers verderop bleek dat inderdaad het geval.
De velo was een Quest XS en de bestuurster Eva.
Na een korte groet bleven we bij elkaar in de buurt rijden en met hoge snelheid schoot het lekker op.
Bovendien zagen we een stuk voor ons nog een witte velomobiel rijden en wat is nou leuker dan daar ook bij aan te sluiten.
Langzaam liepen we in en even voor Enkhuizen waren we bij wat bleek een witte Quest met bestuurder waarvan ik de naam helaas weer vergeten ben.
We reden nu met z'n drieën en kwamen even voor Enkhuizen bij een wegopbreking.
Op initiatief van Eva fietsten we over het terrein van naastliggende camping.
Dit bleek een goede ingeving want aan de andere kant konden we weer op onze route komen.
Om 10 voor helf elf waren wij bij ons eerste controlepunt.
Ruim drie kwartier eerder dan het schema dat ik voor mezelf had opgezet.
Voor het station maakten we de verplichte bewijsfoto om later in te kunnen sturen naar de organisatie.
In de stad vonden we een krap plekje op een terras en dronken we een bak koffie.
Als proviand voor onderweg had ik van alles in de fiets gepropt.
Tien boterhammen, zes krentenbollen, 3 fietskoeken, 2 zakjes pinda's, 2 pakjes drinken en 2 liter water.
In het eerste deel van de tocht deed ik hier regelmatig een greep in, maar gaandeweg werd eten moeilijk door de vermoedheid.
Na onze pauze in Enkhuizen gingen we weer met z'n drieën verder.
Ondertussen was de schemer ingevallen en werd het steed donkerder.
En daar was het om te doen, want ik wilde weten hoe het zou bevallen om met de DF in het donker te rijden.
Met één van mijn twee koplampen op volle sterkte had ik al perfect zicht op de weg.
Zelf in het donker kon ik op doorgaande stukken boven de 30 blijven fietsen.
Helaas kreeg ik in de buurt van Aartswoud kramp en moest ik even de fiets uit.
Een paar passen lopen en een bidon met opgeloste magnesiumtablet hielpen.
Nu was ik wel alleen en fietste ik in mijn uppie door Noord Holland.
Toch was ik, een uur voor op mijn schema, al om half één bij de 2e controlepost.
Wederom maak ik een bewijsfoto en ga dan snel verder, omdat een blaffende hond de hele buurt wakker maakt.
Langs het Amstelmeer loopt de route naar Den Oever.
Daar steek ik de Afsluitdijk op voor een overtocht naar Friesland.
Op driekwart van de dijk staat een Quest op 2 wielen op het pad.
Het is Eva en zij heeft een lekke band linksvoor.
Ik zet mijn DF er maar even achter, zodat mijn koplamp haar fiets in het licht zet.
Het zijn voor mij gelijk 10 minuten pauze waarin ik mijn bidons wissel en wat nootjes eet.
Na de plaksessie fietsen Eva en ik weer samen verder.
Vlak voor het eind van de dijk draaien we de A7 over om op de parallelweg aan de andere kant te komen.
Eva heeft even de neiging de A7 te nemen, maar dat mocht van de politie aan het begin van de dijk ook al niet.
Ze ziet mij de goede weg opdraaien en fietst me al snel weer achterop.
In Friesland rijden we achter de dijk over goede wegen.
De combinatie van een goede koplamp en gedetailleerde track in de GPS zorgen ervoor dat we hoog tempo kunnen blijven draaien.
Buiten de dorpen fietsen we rond de 35 en in de dorpen net onder de 30 km/uur.
Even voor Stavoren stuiten we op obstakels.
De route blijft de dijk volgen, maar wel over een schapenzone.
We komen een stuk of vijf klaphekjes tegen waar we steeds weer uit de Velo moeten.
Gelukkig zijn we samen en kunnen we elkaar helpen de fietsen door de hekjes te krijgen.
In Stavoren is de derde controle en ook deze bestaat uit het maken van een bewijsfoto.
Ik maak de foto twee uur eerder dan mijn geprognotiseerd schema.
In het donker staat de brug naast het Vrouwtje van Stavoren er vaag op.
De tocht gaat dan verder naar naar Lemmer en Balkbrug.
Omdat ik ver voor op schema lig zijn de bevoorradingsplekken die ik voor ogen had nog allemaal dicht.
Dat geeft wel een probleem want aan eten heb ik geen behoeft, maar aan extra water wel.
Dat laatste lost Eva heel erg aardig op door een beetje van haar water aan mij af te staan.
Later hoor ik dat één van de wielrijders een kraantje bij iemand in de tuin vond en dat daar de hele meute achter ons water is gaan trappen.
Bij Blokzijl houden we 20 minuten pauze bij een picknickplek.
Ik drink mijn laatste pakje op en met moeite werk ik een krentenbol naar binnen.
Dan gaan verder zuidwaarts en even later de fout in doordat ik de verkeerde weg kies.
Bij Vollenhoven sla ik rechtsaf omdat we veel te vroeg bij de pont zouden komen.
Veel verderop krijgt Eva ineens door dat we zo nooit in Haaselt komen en een controlepunt gaan missen.
We dokteren wat op de GPS en proberen een korte route terug naar Hasselt te vinden.
Helaas blijk dat al gauw 50 km extra te worden en moeten we besluiten één controleput te skippen.
Wij komen bij Kampen weer op de goede route en kunnen die dan verder volgen.
We komen bij de randmeren en volgen die door Elburg en Harderwijk naar strand Horst.
Hier is een fysieke controlepost bij de McDonald's.
Na een nacht zonder slaap ben ik hard toe aan koffie en iets makkelijks verteerbaars.
Het ontbijt van de zaak met broodje ei, croissant, sapje en cappuccino gaan er goed in.
En ondanks dat ik hier 3 uur eerder ben dan bedacht, houden we toch maar drie kwartier pauze.
Redelijk vermoeid klim ik weer in de fiets voor het volgend traject langs de randmeren.
We komen door Elburg en maken een lusje door Eembrugge.
In de polder op het pad naar Eemnes stuiten we op een fietspontje.
Leuk vormgegeven, maar niet handig voor Velomobielen.
We moeten onze fietsen aan boord tillen en met handkracht de pont bedienen.
Na het pontje hoeven we nog maar 45 km te fietsen.
Ondertussen is Nederland wel ontwaakt en is het aardig druk op de weg geworden.
Door de drukte, een triatlon en een deel onverhard kunnen we niet meer zo goed opschieten.
We fietsen door Huizen, maken een rondje om Naardenvesting, komen door Muiderberg en Muiden en finishen uiteindelijk weer in Amsterdam.
Ik heb net iets meer dan 17 uur over de tocht gedaan en dat zie je dan ook wel op de finishfoto.
Bij aankomst kijk ik wel verrast op als Petra op het terras zit om mij binnen te halen.
Ze blijkt al mening wielrenner de kneepjes van het haken bijgebracht te hebben, maar heeft als ik er ben uiteraard alleen nog maar oog en oor voor mij.
Ik doe vermoeid kort verslag en werk twee colaatjes naar binnen en een stuk van een heerlijk broodje.
Dan rest nog een stukje terugfietsen naar de camping om mijn auto op te halen.
Ook nu wordt ik weer een hartelijk begroet door hond en basin.
Zij is wel geïnteresseerd en zeer gastvrij.
Ik mag gebruik maken van de douche en rij daarna geconcentreerd en voorzichtig naar huis.
Vandaag kijk ik terug op een mooie rit.
Organisatie bedankt voor het uitstippelen.
Eva bedankt voor je gezelschap en support onderweg.
Nu maar afwachten of het brevet wordt gehomologeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten