BMR600 Mooi Nederland - Merselo

Afgelopen weekend stond in het teken van het BRM600 vanuit Merselo.
En soort minifietsvakantie in hoog tempo over de mooiste wegen van Nederland.

Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen zijn de voorbereidingen voor deze tocht al maanden geleden gestart met achtereenvolgens het BRM200, BRM300 en BRM400.
Wijs geworden van deze eerdere tochten had ik ditmaal mijn voedselvoorraad iets anders samengesteld en afgestemd op de wetenschap ditmaal ook onderweg eten te kunnen scoren.
In mijn knapzak zaten nu krentebollen, repen ontbijtkoek, energierepen en pakjes vruchtenlimonade.
Daarnaast had ik wat busjes met poeder voor isotone sportdrank en enkele magnesiumtabletten bij me gestoken.

Geruime tijd voor de uitdagende rit had Petra voor mij geregeld dat ik bij haar vriendin in Horst voor en na mijn avontuur kon slapen.
Dat pakte zelfs beter uit want Petra had ook zin in een weekend weg en kon zo samen met vriendin Liesbeth ook leuke dingen doen.
Op vrijdag werden we 's avonds verwend met een lekkere maaltijd en op zaterdagochtend zwaaiden de dames mij uit voor mijn tocht.

Na 15 km fietsen was ik bij de start in de molen in Merselo.
Na ontvangst van mijn stempelkaart en een praatje met andere deelnemers werd het tijd om te vertrekken.
Jan sprak ons enkele minuten voor 8 uur nog even toe en toen konden we met 68 deelnemers op pad.

We fietsen in wetselijke richting door Brabant.

Rijden een heel eind langs het Wilhelminakanaal.

Slaan bij Haghorst af en komen door een bosrijk gebied net over de grens.

Even zijn we dan weer terug in Nederland, maar wederom kruizen we de grens en koersen we door België.
Ik ben vanaf de start aangehaakt bij de voorste groep en die hebben er goed de vaart in.
We dreigen zelf te vroeg bij de eerste controlepost te komen en daarom hou ik een tiental kilometers hiervoor een beetje in.

In Zundert haal ik mijn eerste stempel en geniet ik van een bak koffie en een flinke appelpunt.

Na Zundert ga ik alleen verder en op weg naar Zeeland kom ik weer een stukje door het buitenland.

Bij Riland rol ik  Zeeland in en over vlakke polderwegen schiet het lekker op.

Een brug over het kanaal door Zuid Beveland lijkt een stop, maar voor ik er ben zijn de bomen alweer open.

Enkele afslagen verdere merk ik een vreemd geluid op dat van vooruit de DF komt.
Met pas 160 km op de teller lijkt het mij verstandig dit toch maar even te onderzoeken.
Ik schroef de deksel van de fiets en krijg een ingeving de bouten van de trapasbeugels te controleren.
Als ik de sleutel op de bouten heb kan ik ze alle vier een tikkie strakker aandraaien.
In de hoop dat dit alles was fiets ik een stukje met open fiets.
Het geluid is weg en na een paar kilometer kan ik de kap weer terugschroeven.

Ondertussen ben ik aangeland bij de tweede controlepost.
Een leuk restaurantje naast de Oosterschelde.
Hier haal ik eerst een stempel en zoek dan een plekje op het terras.
Daar zitten al enkele andere randonneurs met goed ogende uitsmijters voor zich.
Ik bestel ook er ook één en ben eigenlijk verbaasd dat het eten me nog erg goed smaakt.
Het poedertje in mijn bidons blijkt dus goed te werken.

Na de lunch gaat het verder langs de Oosterschelde.

Van zuid naar noord voert de route over de Zeelandbrug.

Maakt hij een leuk lusje door Zierikzee.

En brengt mij dan via de Brouwersdam naar de volgende provincie.

Bij Ouddorp is een opdracht door de organisator van de tocht uitgeschrevven.
We moeten een foto maken van de uitkijktoren.
Niet te verwarren met de vuurtoren die daar vlak bij staat.

Ik posseer mijn DF voor de uitkijktoren een schiet een mooi bewijsplaatje.

Daarna ga ik in rap tempo verder tot ik bij de pont naar Maassluis moet rusten om te wachten op de overvaart..

Ik fiets nu in bekend gebied en bij Maassluis maak ik een lusje dat voor de velomobiel vriendelijker is.
Bij Schipluiden kom ik over de fraaie stalen fietsbrug en daarvandaan is het nog slechts een klein stukje naar Delft.

Hier is de vierde controlepost en wordt een drankje en bord macroni aangeboden door een vriend van de randonneurs. Hij heeft al zijn buurvrouwen pasta laten maken en deelt naar hartelust uit.
Het eten smaakt goed en geeft weer de nodige energie.
Voor ik weer vertrek sms ik Sjoerd dat ik er aan kom en om kwart voor negen in Noordwijk zal zijn.

Vanaf Delft fiets ik langs de Vliet naar Voorschoten en steek dan door naar Wassenaar.

Bij de Wassenaarse Slag moet ik de heuvel op en schiet een krampscheut door mijn kuit.
Wat rustiger omhoog trappen helpt om de verdere kramp te voorkomen.
Bij het hotel-restaurant Duinoord maak ik de volgende bewijsfoto.

Dan mag ik nog een stuk door de duinen op en neer en een kwartier later dan bedacht ben ik in Noordwijk.
Sjoerd staat al klaar en na een korte onderbreking gaan we samen op pad.
Hij fietst voor mij uit naar zijn huis dat exact langs de route ligt.
Om tien uur fietsen we de tuin in en wordt ik ook door Jacinta zeer gastvrij ontvangen
Ik mag dan heerlijk douchen en even bijkomen en bijkletsen met een colaatje en wat chips.

In het souterrain ligt een riant matras klaar en zelfs mijn DF mag binnenstaan.
Om 11 uur sluit ik mijn ogen, maar om kwart over vier gaat mijn wekker alweer.
Even denk ik erover een uurtje door te pitten, maar dat brengt mijn schema in gevaar.
Ik ga naar de keuken en doe zo stil mogelijk omdat ik niemand wil wekken.
Een plens water over mijn gezicht zorgt dat ik weer goed wakker ben.
Ik werk een paar boterhammen en wat melk naar binnen om energie voor de eerste etappe van vandaag te hebben. En voor de extra ondersteuning van mijn spieren drink ik ook nog een glas met opgeloste magnesiumtablet.
Op speciale bestelling heeft Jacinta voor mij nog krentebollen en drinken gekocht.
Die gaan mee in de fiets zodat ik de dag weer door kan.

Rond vijf uur vertrek ik en in het ochtendgloren trap ik door de dauw.

Bij Buitenhuizen steek ik het Noordzeekanaal over.

Aan de overkant komt de zon achtere de horizon vandaan.

Na een rustige rit door mooie dorpjes van Noord Holland kom ik bij de zesde controlepost.
Dit is bij een benzinepomp in Berkhout (naast Hoorn).
Bij de pomp kom ik weer eens een medestrijder tegen.
Hij heeft een kortere nacht gehad dan mij en alleen enkele uurtjes buiten geslapen.
Dan ben ik toch wel heel blij dat ik een voortreffelijke slaapplek had.
Ik tracteer mezelf bij de Esso op een verse croissant en een bak koffie.

Vanaf Hoorn is het een klein stukje naar Enkhuizen en daar mag ik de Houtribdijk opfietsen.

De dijk is heel lang in onderhoud, maar de zomermaanden wel opengesteld voor fietsers.

Aan de overkant gaat de route in bijna rechte lijn van Lelystad naar Harderwijk.
Halverwege de polder stuit ik echter op een wegopbreking.
Gele bordjes geven een fietsersomleiding aan maar ergens gaat het niet goed.
Ik kom terecht op een baan van stalen rijplaten die na enkele kilometers eindigt in een zandbak.
Verontwaardigd keer ik  kom en een stukje terug zie ik een beter pad.
Ondertussen komt ook één van de andere deelnemers aanfietsen waaruit blijkt de omleiding inderdaad slecht aangegeven is.
We pakken beiden het parallelpad en onderwijl hoor ik dat de andere fietser even in Leleystad heeft geslapen. Grappig dat je zo toch weer steeds medefietsers tegekomt.

De volgende controlepost is langs de A1 in Stroe.
Hier kan ik heel snel een stempel halen, want enkele kilometers eerder was ik in Boshuis Drie.
Een heel bekende plek van ligfietstreffen die berucht is om zijn appeltaart.
Normaal gesproken zijn de stukken zo groot dat je ze amper op kunt, nu was het voor mij een makkelijk te verorberen lunch die verrassend extra energie gaf.

Vanaf Stroe gaat de route dwars over de Veluwe.
Op de Ginkelse Heide schiet ik nog een plaatje van het typisch Nederlands landschap.
Na de heuvels van de Veluwe volgt een vlak stuk naar Nijmegen.
Daar gaat de route dwars door de stad bergopwaarts en of dat nog niet genoeg is wordt ik net daarna een steile heuvel opgestuurd naar Berg en Dal.
Uiterst rustig trap ik omhoog naar de controlepost in de Heksendans.
Ik had bedacht een pannenkoek te gaan eten maar laat dat idee varen.
Door de vermoeidheid lukt het eten niet meer zo goed en bovendien is er een wielerronde in het dorp.
De wedstrijdrenners rijden rondjes en alleen tussendoor mogen wij van dezelfde weg gebruik maken.
Na het stempelen ga ik dus direct verder om uit de drukte te komen.

Na de afdaling vanuit Berg en Dal fiets ik Duitsland in.
Door een mooi maar nog altijd heuvelig gebied zwakt mijn tempo wat af.
Ik stop even in het bos en probeer toch nog wat te eten en te drinken.
Met enige moeite krijg ik een pakje dinken en halve koek naar binnen.

Gelukkig gaat het terug in Nederland weer beter en kan ik weer lekker doortrappen naar het volgende controlepunt.
Opgewarmt door de rit en hoge buitentemperatuur ben ik toe aan verkoeling.
Bij de controle in Well zie ik onverwacht twee medefietsers op een bankje een ijsje eten.
Dat is een goed idee en binnen bij de BP koop ik er ook één.

Vanaf Well naar de finish is het nog maar 15 kilometer en voor ik er erg in heb fiets ik Merselo alweer binnen.

Bij de molen zit het organiserend comité te genieten in de tuin.

De laatste stempel komt op mijn kaart en ik toon de controlefoto's aan Jan.

De rit is geheel volgens plan gelopen en komt daarmee in aanmerking voor homologatie.

Na een kwartiertje rust klim ik toch weer in de DF om terug naar Horst te rijden.

Daar aangekomen plof ik uitgeput in een stoel en mag ik genieten van een alchohol vrij biertje.

Na te hebben gedouched wordt ik door Liesbeth verrast met een heel lekkere lasagne.

Wonderbaarlijk krijg ik een flink portie naar binnen en daarmee lijkt de 600 km minder heftig te zijn geweest dan de 400 km van een maand eerder.

Miscchien leer ik nog wel eens echt te fietsen.

Deze keer was het 600 km in een totaaltijd van 33 uur en 40 minuten.