Afgelopen weekend mocht ik het 600 km brevet vanuit Venray fietsen als laatste verplichte prestatie voor de officiële inschrijving voor Parijs-Brest-Parijs.
Vrijdagavond vertrokken Petra en ik na een vervroegde avondmaaltijd naar Limburg om dicht bij de start te kunnen overnachten.
Even na achten waren we bij ons knusse appartement van een vrienden-op-de-fiets adres.
De fietsen konden in de schuur en wij op de bank met een bakkie koffie.
Na een goede nacht ging zaterdag om kwart voor zes de wekker, zodat we ruim de tijd hadden om te ontbijten en ik op mijn gemak mijn DF kon inruimen.
De zeven kilometer naar de startplek waren een prima opwarming en ruim op tijd arriveerden we bij De Wuust in Venray.
Niet veel later kwamen ook Petra's ouders vanaf de camping aanfietsen om de start mee te maken.
Terwijl we nog een kop koffie dronken stroomde het langzaam aan vol met fietsers.
Kort voor vertrek hield organisator Jan nog een korte toespraak en daarna mochten we op pad.
Petra, Anny, Arjen en nog wat anderen zwaaiden mij en nog ongeveer 100 deelnemers uit.
De eerste kilometers liepen uiteraard over fraaie Limburgse wegen.
Die had ik gelijk op de foto, maar gaandeweg heb ik niet alles op beeld vastgelegd.
De plaatjes verderop in dit verslag geven echter wel een goede impressie van de tocht.
In Nijmegen ging de route over de Snelbinder.
En daarna volgde de fietssnelweg naar Arnhem.
Even voor Hoenderloo kwam een konvooi gepimpte vrachtwagen langs.
Verderop in het dorp kon ik mijn eerste stempel halen.
En natuurlijk genieten van koffie met appeltaart.
Na de eerste stop liep de track over mooie paden naar de IJssel.
Daar stond opeens iemand naast een oude eend driftig te zwaaien op het fietspad.
Hij leek nogal in paniek en ik veronderstelde dat hij grote pech had met de eend.
Toen ik stopte bleek het echter een geheime controlepost te zijn.
De stempel hiervan ging achterop de kaart en onderwijl kreeg wat frisdrank aangeboden.
Langs de IJssel merkte ik pas dat er best veel wind stond.
De fietsers die dezelfde tocht reden, maar in Groningen waren vertrokken hadden het een stuk makkelijker.
Eén voor één kwamen ze langs, herkenbaar aan hun uitdossing en hartelijk groetend.
Bij Veessen maak ik een navigatiefout, maar na 100 meter merk ik al dat ik van de route af ben.
Dat geeft mooi de gelegenheid om de lange brug in de verte vast te leggen.
De route loopt tot Zwolle langs de IJssel en met een vaartje van 30 km/uur schiet ik lekker op.
Dan gaat het meer richting het noordoosten.
Ik verbaas me over de drukte in Giethoorn.
En geniet van de uitzichten over het moerasgebied.
In Steenwijk is de tweede aangekondigde stempelpost.
Bij het terras kom ik de rood-witte en blauwe velomobielen uit Venray weer tegen.
Na een cola ga ik wel weer alleen verder.
Bij het Fochterlooërveen kies ik voor de route om het natuurpark heen.
Met de DF over de klinkerweg is niet ideaal, maar later hoor ik dat de andere optie een pad was dat eigenlijk te smal was voor velomobielen.
Om zes uur 's avonds fiets ik Groningen binnen en zoek ik mijn weg naar de volgende stempelpost.
Ondanks mijn plan ergens een pastamaaltijd te gaan halen, neem ik toch maar een Mc Donald's menu om tijd te besparen.
Ik rust ruim een half uur en kan dan beginnen aan mijn laatste routedeel van de eerste dag.
Met de wind in de rug rijd ik naar Emmen waar ik na 335 km nog net voor het donker arriveer.
De vrienden-op-de-fiets doen niet open, maar op de deur ziet een briefje dat gasten achterom mogen.
Ik volg die aanwijzing, zet mijn fiets in de schuur en roep bij de achterdeur als ik binnenstap.
Het oudere echtpaar dat in de kamer zit heeft op mij gerekend en het huisje in hun tuin staat voor mij klaar.
Na een koffie en douchebeurt kruip ik in bed en door de vermoeidheid val ik direct in slaap.
Om kwart voor vijf wekt mijn biologische klok mij en met enige tegenzin sta ik op.
Kalm aan verorber ik mijn ontbijt en maak ik mij klaar voor de terugrit.
Eenmaal in de DF is het gelijk genieten van de rust in het Drentse land.
Toch kom ik na een kwartier alweer medefietsers tegen.
Zij blijken niet gelsapen te hebben en zien er al behoorljk uitgeput uit.
Dan ben ik toch blij dat ik met de DF zoveel sneller ben.
Na 20 km fiets ik Duitsland in en begin ik aan de 240 km door ons buurland.
Om half acht ben ik daar bij de eerste Duitse stempelpost en kom ik wederom fietsers tegen die in Venray of Groningen zijn vertrokken.
Ik pak hier een koffie en appelflap, maar een Duitse randonneur geniet zoals dat schijnbaar hoort al van een braadworst.
Verderop in Duitsland volgen stempelposten bij Mc Donald's vestigingen en een tankstation.
De route volgt met name de hoofdwegen en afwisselend ligt daar een fietsstrook direct langs de doorgaande weg of een apart fietspad op enkele meters naast de autoweg.
Het schiet ook vandaag weer goed op en slechts enkele klimmetjes halen mijn gemiddelde omlaag.
Bij de laatste stempelpost voor de grens zit ik er wel zo'n beetje doorheen.
De lucht van het fastfood staat mij tegen en ik ben blij als ik met afgestempelde kaart weer op straat sta.
Uit mijn eigen knapzak vis ik nog een pakje drinken op en na een korte stop begin ik aan de laatste 54 kilometer.
Al na 5 minuten moet ik stoppen voor een spoorwegovergang waar een lange goederentrein passeert.
Even verder moet ik nog een keer uit de fiets i.v.m. drempel van werkzaamheden.
En daarna nog een keer om iets kwijt te raken en nog een keer om batterijen van de GPS te wisselen.
Om kwart over zes fiets ik het terrein van De Wuust op waar Petra, Anny en Arjen mij verwelkomen.
Ik lever mijn kaart in en krijg de laatste stempel als bewijs van de voltooiing van de tocht.
Uitgeput plof ik op een stoel, een kop koffie gaat er wel in, maar de tomatensoep krijg ik niet op.
Enigszins bijgekomen rijd ik onder begeleiding van mijn supporters naar het VODF-appartement.
Hier rust ik verder uit en kan ik bijna klokje rond slapen.
De volgende ochtend voel ik me al stukken beter.
Na een goed ontbijt laden Petra en ik de auto en aanhanger en kunnen we weer op pad.
Al met al was het weer een geweldige belevenis tijdens een mooie rit.
Mijn verplichte prestaties voor de officiële inschrijving voor PBP 2019 zijn volbracht.
Nu komende drie maanden verder trainen voor de echte uitdaging.
Na alle voorbereidingen kijk ik al uit naar het Franse avontuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten